Het knarsen van de zwarte sluiers

Wat maakt het uit,
de wind langs de ijskoude
botten,
afval vermengd met
de hopeloze grond.
Wat maakt het uit,
haar warme handen
in onmacht
naar de sterrenhemel,
de grauwe nacht
aan haar voeten.
Wat maakt het uit,
de ontwaakte is dorstig,
hij laat het zich lachend
smaken,
het schuimende vocht
gaat zonder omweg naar
de paradijs tuin
in onvolkomen lettergrepen.

De rekening op maken

Bandeloos bewustzijn
een duik in de sterren,
extremofiele overstijging
op een gouden schaal.

Intrinsieke overgave,
leeggezogen in open water.
De elementen laven zich
aan de fragiele zwaartekracht,
de gevleugelde ruimte
voedt de vertrouwde bron
met het zachte vuur
van de mystieke Zon
en breekt de grijze celstructuur
in lichte golven.

Geen weg meer te bekennen
in het grenzeloze moment.