Luchtkastelen met ivoren torens

Hij twijfelt
aan de streken van het hart
de woorden buitelen in vluchtige
zinnen, blijven steken in de maag,
de vleugels van de adelborst
komen het beste tot zijn recht
in de gezongen stilte zonder vraag.


De twijfelachtig eer
werd opgeprikt in harde metalen sterren
de boom gezaagd in stevige planken
voor de aarde of het vuur,
de tijd likt aan de wonden
en proeft het radicale zuur,
de poort nog niet gevonden
de zegewagen veel te wild en werkelijk
voor de idealen van het bestuur,
te wild voor de dove, de domme en de blinde,
voor de boekenworm, de schriftgeleerde, de theoloog,
te wild voor de analyticus, de wetenschappelijk aangestuurde
in onmachtige twijfel, de angst
om in de spiegel te kijken naar de inwonende bron,
de natuurlijke zegen van dit leven
het sterrenstof dansend op de waterrijke aarde
zonder ingespoten chemische preparaten
in ijzeren karkassen of rottend vlees
om het langer te bewaren
in het streven van de magistrale Zon.

De grijze muizen,
de nissen krijgen vorm
de volgende morgen,
de waarde en de norm
de nieuwste luchtkastelen
vallen om van mateloos verlangen,
op een grote paddenstoel
rood met witte stippen
zat kabouter spillebeen
heen en weer te wippen.
“Krak!”: zei de paddenstoel,
en met een diepe zucht….

In de hemelse staat, zorgeloos
een spelend kind, vrij, onschuldig,
naakt, sluierloos, het evenbeeld,
de reflectie van het grenzeloze,
het ware is ondeelbaar,
(zonder de krankzinnige behoefte
aan goedgevulde kluizen
voor de volgende generatie
grijp grage ouwe rukkers.)

Vuurwerk aan de winkel

De laffe macht
proclameert
de bange vermoedens
in lege verlangende structuren,
de koude stroom van ongenoegen
ontnuchtert de gelukzalige stilte.

De uitgewoonde beschaving
voelt de zachte adem van de natuur
hijgen in de donshaartjes van zijn gespannen nek.

De guillotine is te roestig
om de wanhopig hebberige hoofden
compleet te determineren, en terug te brengen tot de bron.

Zal het de raad van het bestuurlijk apparaat lukken
om het nog eens te proberen?
(de spiegel machine loopt warm voor de eerste druk)

De zogenaamde westerse verlichting
is niet veel verder gekomen,
de (r)evolutie is blijven steken in massaproductie
van vluchtige wezensvreemde gloeilampen,
en afhankelijke marktsegmenten vol illusionaire noden,
nog steeds doodsbang voor het donker!

Nu probeert men met alle macht
om de Joods-christelijke traditie
nog eens in de volgevreten strot te douwen,
had dat niet iets te maken met het delen
van brood en wijn?
De voedselessentie dat zijt Gij, het is nooit anders geweest
vanuit het bewuste hemelse perspectief bekeken
zijn we er allemaal gloeiend bij.
Dat het U wel moge bekomen!

Immanente mogelijkheden

Het kind danst
in de lichte armen
langs de ster,
de wijzen zijn bewust
van de immanente
mogelijkheden
in het eeuwige zijn.

Het web is hermetisch,
de chaos is blij en altijd nabij.

De kruistocht
spekt de rekening
van de afgestompte
armoedige automaten.

Vuur Vast Vertrouwen

Ondraaglijk
de zwaartekracht
wil niet buigen,
zoveel definities,
zoveel idealen
drukken op de schouders,
de dromende slang
is niet te overtuigen
van zijn schijngestalte,
doof, dom en blind
zoekend in het donker.

De spiegelmachine
leeft van de wind,
de scherpe straling
zet de gedachte op zijn plaats,
tussen de bruisende bomen,
het oude woud, de natuurlijke staat,
de accurate paradox
speelt met de stille krachtbron
langs de fragiele tonen van licht
en donker.

De kip en het ei in één beweging

Uit:de Ashtavakra Gita

De dwaas
1.Mijn geest is van nature leeg.
Zelfs als ik slaap, ben ik wakker.
Zonder te denken, denk ik na.

Al mijn indrukken van de wereld
Zijn in het niets opgelost.

2.Mijn verlangens zijn gesmolten.

Waarom zou ik me druk maken om geld,
om de begoocheling van de zintuigen,
om vrienden, kennis of heilige boeken?

3.Vrijheid,
Gehechtheid,
zeggen me niets meer.

Waarom zou ik me druk maken om bevrijding?

Ik heb immers God ervaren,
(in alles!)
Het Oneindige Zelf,
De Getuige van alle dingen.

4.Aan de buitenkant een Dwaas.
Van binnen: vrij van gedachten.

Ik doe wat me goeddunkt.
Alleen mijn gelijken
kunnen mijn gangen volgen.

Uit: de Kâthaka oepanisjad

1.Met zijn wortels boven, de takken onder,
Glanst de eeuwige vijgenboom.
Dat waarlijk is het loutere, is Brachman.
Dat waarlijk heet het onsterfelijke,
waarop alle werelden rusten,
en geen enkele valt er ooit buiten.

Dit waarlijk is Dat.

2.Al wat beweegt in de wereld
kwam voort uit Leven en trilt daarin.
Een grote schrik is Het, een geheven donderkeil.
Wie dat kennen, worden onsterfelijk.

uit:de Ashtavakra Gita

11.5.Al het lijden is een product van Angst.
Van niets anders.

Als je dat beseft,
Zul je er vrij van zijn,
en zal Begeerte oplossen.

Je zult gelukkig zijn,
En Stil.

6.’Ik ben niet het lichaam.
Het lichaam is niet mijn bezit.
Ik ben het bewustzijn zelf.’

Als je dat beseft,
maak je je niet meer druk
om wat je hebt gedaan,
of nog moet doen.

Je wordt één,
Volmaakt en Ongedeeld.

uit:Het Diadeem van Wijsheid(Shankara)

In Brahman bestaan kasten noch godsdiensten noch
afkomst. Brahman heeft naam noch gestalte en staat
boven schuld en verdienste. Het is aan gene zijde van
tijd, ruimte en voorwerpen van zinservaring. Dit is
Brahman, ‘Dat Zijt Gij’. Mediteer over deze Waarheid.

Uit: de Bijbel

Jezus het licht van de Wereld
12.Weer richtte Jezus zich tot hen:’Ik ben het Licht van de wereld.
Wie mij volgt, gaat zijn weg niet in duisternis,
maar zal het ware levenslicht bezitten.’
De farizeeën brachten hier tegenin:’U getuigt van uzelf!Zo’n getuigenis
heeft geen waarde.’
Jezus gaf hun ten antwoord:’Inderdaad, Ik getuig van mijzelf,
en toch heeft mijn getuigenis waarde.
Want Ik weet waar Ik vandaan kom en waar ik heen ga.
Maar u weet niet waar ik vandaan kom of waar ik heen ga
U oordeelt naar menselijke maatstaven,
maar ik oordeel niet, over niemand.
En als ik toch oordeel, is mijn oordeel waarachtig,
want het komt niet van Mij allen, maar ook van de Vader
die Mij gezonden heeft.
( Als U Mij zou kennen, zou u ook Mijn Vader kennen)

uit: de Ashtavakra Gita

Wijsheid
1.Je kent het Zelf,
van Nature één
en oneindig.

Ongelofelijk

Democratische dementie
(het geheugensteuntje is geschiedenis)

De dode woorden verschijnen
uit het geheugen,
uit het graf van de krankzinnigen,
de profeten, uit het graf van de heiligen,
de naamloze naïeve massa, de dansende kinderen,
uit het graf van de brave burgers, de boeren
de zwervers en de psychopaten, de wereld veroveraars,
de bloedlijnen en het lamlendige publiek
langs de kant van de geïnfecteerde oceaan,
uit het graf van de consumenten,
de dronken geesten,
het luide schreeuwen om aandacht,
de slaven en slavinnen.
De dode woorden komen op
door moederliefde gegeven
uit het geheugen
om te overleven,
te vluchten of te vechten,
door hoop omgeven,
de liefde die niet beter weet,
met de paradoxale letterkunde
in de kast zonder lijken,
heb ik de Hemel Heel gemaakt
met een onverwachte stilte,
ongelofelijk.