Het plaatje opgespeld

Na maanden van schurende

afvalverwerking

braakte de zon drie tonen uit,

de grote Hans Worst
viel stamelend op zijn knieën,
de relatieve rust hijgde langs de veren
van haar vermoeide rug.


De indrukken werden ongezien
in de krakende laden
van het systeem bijgezet, 
langs de alomvattende stilte
zoemde de zwarte machines
oorverdovend.

Het stof werd ingekapseld,
digitaal geplastificeerd
en in een energieverslindend netwerk
van gortdroge klimaatbeheersing geplaatst
ter documentatie van het ijskoude vernuft.
( met iedere stap in overgave
laat ik een moskee verrijzen.)


Uit de geslachte wanden
in de mijnen van Kongo
komen volgevreten slangen
van glasvezel gekropen,
de elektromagnetische adem
verdikt zich tot
de filosofische stroop
der demonen.


De oververhitte celstructuur
baant zich een weg
door het verscheurde rauwe
vlees.


Onderdrukte verhoudingen
gewurgd vanaf de conceptie.

de poort

Door de poort naar het slachtveld,

langs de kant van het pad
wordt fluoriderende soep uitgeschonken
aan de armlastige onaanraakbare,
het karige brood in dunne delen gesneden,
de vis is gebroken en niet meer in de staat
zich te vermenigvuldigen.


De vrijheid van meningsuiting
stuitert in polariserende aandachttrekkerij
in het grijze slijm van het klootjesvolk,
de burgerij verloren in monetaire angsten,
de marktkramen verlangen de eeuwige groei.


(het hoofd wil macht over leven en dood,
het hart heeft de ongebroken ziel
van de stille ademhaling).


Mijn voeten raken de aarde,
grenzeloos in het alomvattende moment,
op de plek daar waar ik nu ben.


De ruimte en de tijd bestolen door
een ongebreidelde drang tot bezitten.