Luchtkastelen met ivoren torens

Hij twijfelt
aan de streken van het hart
de woorden buitelen in vluchtige
zinnen, blijven steken in de maag,
de vleugels van de adelborst
komen het beste tot zijn recht
in de gezongen stilte zonder vraag.


De twijfelachtig eer
werd opgeprikt in harde metalen sterren
de boom gezaagd in stevige planken
voor de aarde of het vuur,
de tijd likt aan de wonden
en proeft het radicale zuur,
de poort nog niet gevonden
de zegewagen veel te wild en werkelijk
voor de idealen van het bestuur,
te wild voor de dove, de domme en de blinde,
voor de boekenworm, de schriftgeleerde, de theoloog,
te wild voor de analyticus, de wetenschappelijk aangestuurde
in onmachtige twijfel, de angst
om in de spiegel te kijken naar de inwonende bron,
de natuurlijke zegen van dit leven
het sterrenstof dansend op de waterrijke aarde
zonder ingespoten chemische preparaten
in ijzeren karkassen of rottend vlees
om het langer te bewaren
in het streven van de magistrale Zon.

De grijze muizen,
de nissen krijgen vorm
de volgende morgen,
de waarde en de norm
de nieuwste luchtkastelen
vallen om van mateloos verlangen,
op een grote paddenstoel
rood met witte stippen
zat kabouter spillebeen
heen en weer te wippen.
“Krak!”: zei de paddenstoel,
en met een diepe zucht….

In de hemelse staat, zorgeloos
een spelend kind, vrij, onschuldig,
naakt, sluierloos, het evenbeeld,
de reflectie van het grenzeloze,
het ware is ondeelbaar,
(zonder de krankzinnige behoefte
aan goedgevulde kluizen
voor de volgende generatie
grijp grage ouwe rukkers.)

Vuurwerk aan de winkel

De laffe macht
proclameert
de bange vermoedens
in lege verlangende structuren,
de koude stroom van ongenoegen
ontnuchtert de gelukzalige stilte.

De uitgewoonde beschaving
voelt de zachte adem van de natuur
hijgen in de donshaartjes van zijn gespannen nek.

De guillotine is te roestig
om de wanhopig hebberige hoofden
compleet te determineren, en terug te brengen tot de bron.

Zal het de raad van het bestuurlijk apparaat lukken
om het nog eens te proberen?
(de spiegel machine loopt warm voor de eerste druk)

De zogenaamde westerse verlichting
is niet veel verder gekomen,
de (r)evolutie is blijven steken in massaproductie
van vluchtige wezensvreemde gloeilampen,
en afhankelijke marktsegmenten vol illusionaire noden,
nog steeds doodsbang voor het donker!

Nu probeert men met alle macht
om de Joods-christelijke traditie
nog eens in de volgevreten strot te douwen,
had dat niet iets te maken met het delen
van brood en wijn?
De voedselessentie dat zijt Gij, het is nooit anders geweest
vanuit het bewuste hemelse perspectief bekeken
zijn we er allemaal gloeiend bij.
Dat het U wel moge bekomen!

Immanente mogelijkheden

Het kind danst
in de lichte armen
langs de ster,
de wijzen zijn bewust
van de immanente
mogelijkheden
in het eeuwige zijn.

Het web is hermetisch,
de chaos is blij en altijd nabij.

De kruistocht
spekt de rekening
van de afgestompte
armoedige automaten.

Vuur Vast Vertrouwen

Ondraaglijk
de zwaartekracht
wil niet buigen,
zoveel definities,
zoveel idealen
drukken op de schouders,
de dromende slang
is niet te overtuigen
van zijn schijngestalte,
doof, dom en blind
zoekend in het donker.

De spiegelmachine
leeft van de wind,
de scherpe straling
zet de gedachte op zijn plaats,
tussen de bruisende bomen,
het oude woud, de natuurlijke staat,
de accurate paradox
speelt met de stille krachtbron
langs de fragiele tonen van licht
en donker.

De kip en het ei in één beweging

Uit:de Ashtavakra Gita

De dwaas
1.Mijn geest is van nature leeg.
Zelfs als ik slaap, ben ik wakker.
Zonder te denken, denk ik na.

Al mijn indrukken van de wereld
Zijn in het niets opgelost.

2.Mijn verlangens zijn gesmolten.

Waarom zou ik me druk maken om geld,
om de begoocheling van de zintuigen,
om vrienden, kennis of heilige boeken?

3.Vrijheid,
Gehechtheid,
zeggen me niets meer.

Waarom zou ik me druk maken om bevrijding?

Ik heb immers God ervaren,
(in alles!)
Het Oneindige Zelf,
De Getuige van alle dingen.

4.Aan de buitenkant een Dwaas.
Van binnen: vrij van gedachten.

Ik doe wat me goeddunkt.
Alleen mijn gelijken
kunnen mijn gangen volgen.

Uit: de Kâthaka oepanisjad

1.Met zijn wortels boven, de takken onder,
Glanst de eeuwige vijgenboom.
Dat waarlijk is het loutere, is Brachman.
Dat waarlijk heet het onsterfelijke,
waarop alle werelden rusten,
en geen enkele valt er ooit buiten.

Dit waarlijk is Dat.

2.Al wat beweegt in de wereld
kwam voort uit Leven en trilt daarin.
Een grote schrik is Het, een geheven donderkeil.
Wie dat kennen, worden onsterfelijk.

uit:de Ashtavakra Gita

11.5.Al het lijden is een product van Angst.
Van niets anders.

Als je dat beseft,
Zul je er vrij van zijn,
en zal Begeerte oplossen.

Je zult gelukkig zijn,
En Stil.

6.’Ik ben niet het lichaam.
Het lichaam is niet mijn bezit.
Ik ben het bewustzijn zelf.’

Als je dat beseft,
maak je je niet meer druk
om wat je hebt gedaan,
of nog moet doen.

Je wordt één,
Volmaakt en Ongedeeld.

uit:Het Diadeem van Wijsheid(Shankara)

In Brahman bestaan kasten noch godsdiensten noch
afkomst. Brahman heeft naam noch gestalte en staat
boven schuld en verdienste. Het is aan gene zijde van
tijd, ruimte en voorwerpen van zinservaring. Dit is
Brahman, ‘Dat Zijt Gij’. Mediteer over deze Waarheid.

Uit: de Bijbel

Jezus het licht van de Wereld
12.Weer richtte Jezus zich tot hen:’Ik ben het Licht van de wereld.
Wie mij volgt, gaat zijn weg niet in duisternis,
maar zal het ware levenslicht bezitten.’
De farizeeën brachten hier tegenin:’U getuigt van uzelf!Zo’n getuigenis
heeft geen waarde.’
Jezus gaf hun ten antwoord:’Inderdaad, Ik getuig van mijzelf,
en toch heeft mijn getuigenis waarde.
Want Ik weet waar Ik vandaan kom en waar ik heen ga.
Maar u weet niet waar ik vandaan kom of waar ik heen ga
U oordeelt naar menselijke maatstaven,
maar ik oordeel niet, over niemand.
En als ik toch oordeel, is mijn oordeel waarachtig,
want het komt niet van Mij allen, maar ook van de Vader
die Mij gezonden heeft.
( Als U Mij zou kennen, zou u ook Mijn Vader kennen)

uit: de Ashtavakra Gita

Wijsheid
1.Je kent het Zelf,
van Nature één
en oneindig.

Ongelofelijk

Democratische dementie
(het geheugensteuntje is geschiedenis)

De dode woorden verschijnen
uit het geheugen,
uit het graf van de krankzinnigen,
de profeten, uit het graf van de heiligen,
de naamloze naïeve massa, de dansende kinderen,
uit het graf van de brave burgers, de boeren
de zwervers en de psychopaten, de wereld veroveraars,
de bloedlijnen en het lamlendige publiek
langs de kant van de geïnfecteerde oceaan,
uit het graf van de consumenten,
de dronken geesten,
het luide schreeuwen om aandacht,
de slaven en slavinnen.
De dode woorden komen op
door moederliefde gegeven
uit het geheugen
om te overleven,
te vluchten of te vechten,
door hoop omgeven,
de liefde die niet beter weet,
met de paradoxale letterkunde
in de kast zonder lijken,
heb ik de Hemel Heel gemaakt
met een onverwachte stilte,
ongelofelijk.

Het knarsen van de zwarte sluiers

Wat maakt het uit,
de wind langs de ijskoude
botten,
afval vermengd met
de hopeloze grond.
Wat maakt het uit,
haar warme handen
in onmacht
naar de sterrenhemel,
de grauwe nacht
aan haar voeten.
Wat maakt het uit,
de ontwaakte is dorstig,
hij laat het zich lachend
smaken,
het schuimende vocht
gaat zonder omweg naar
de paradijs tuin
in onvolkomen lettergrepen.

De rekening op maken

Bandeloos bewustzijn
een duik in de sterren,
extremofiele overstijging
op een gouden schaal.

Intrinsieke overgave,
leeggezogen in open water.
De elementen laven zich
aan de fragiele zwaartekracht,
de gevleugelde ruimte
voedt de vertrouwde bron
met het zachte vuur
van de mystieke Zon
en breekt de grijze celstructuur
in lichte golven.

Geen weg meer te bekennen
in het grenzeloze moment.

Het olie domme apen belang

Schimmen vangen langs de kant
(deel één)
oftewel de bruisende wind
en de magische Zon.

Binnen in de dronken draden
lacht de zwijgende zoetheid
zonder grenzen,
buiten druppelt het regenwoud
nog wat na,
de hond op het roze kleed
met gekleurde bloemendruk,
de hond snurkt in de zachte nacht.
Het verlangen daalt neer
en de hemel valt uiterst fragiel
met zijn voeten op de gestolde
grond.
(deel twee)
De schelle cimbalen kraken
langs de cijfers van de klokkentoren
in tijdloze banaliteit,
de aandacht trekt aan de dag voorbij
in antropomorfe parabolen.
(deel drie)
Opgeslagen zekerheid,
in de schimmelende materie,
de bruisende wind smijt me
de kosmos in

en de Zon brandt in mijn dromen.

De smalle wegonderbreking

De smalle wegonderbreking

Nauwe klanken
tussen de scheve takken,
pijnscheuten botten uit
in stoffige ongemakken.

Morgen krampen
in de magere overmoed,
de schamele ogen
staren naar de koude grond
rauw van het uitgekookte bloed.

De barende leegte
regent langs de scheuren,
de liefde sijpelt langs iedere opening
en verlicht de gesloten deuren,
de open ramen geven duizelingwekkend uitzicht
op de oneindigheid
het alomvattende binnen licht
vrij van iedere weloverwogen bekrompenheid.

Geplukt

De ongedekte tafel
met kristallen glazen
bleef over na het bacchanaal,
het volk dat bleef
de huur betalen
en was al bijna kaal.

Boterberg op het hoofd

Noodkreet van de gulzige

samenloop van omstandigheden,
waar de leugens staan gedrukt
op plastic bankbiljetten,

de wrede kleine lettertjes grinniken
in de kluizen van de alpenweide.
De platte aarde gestolen en uitgehold

op afbetaling,
in een rode sportwagen
helemaal naar vinkenveen
met geroosterde synapsen
van het oeverloos lullen
in het draadloze netwerk

van de democratische windbuilen,

de opgebrande illusies

worden rijker en rijker.

Hallo, hier grond controle voor

majoor Thomas,
is er nog iets aanwezig?

De Tuin en de dwaas

In de achterkamer kraakte de houten vloer bij iedere beweging,
de strijd woedde in de lichte muren, kogels raasde langs de gescheurde
openingen, kruid gevuld met ziektekiemen, bloederig, wreed, onwetende
ontladingen van wellust met de krijsende dolende geesten
in de zachte stilte van het lied.
De scherpe pijn van de moeder in wanhoop met haar lippen
doorweekt van tranen, de wanhopige oceaan stroomde op het koude
stervende kindergezicht, de aanslag, de explosie in het oude circus,
het marktplein in scherven, de gillende sirenes scheuren de heilige liefde
naar de koude diepte, verwilderd worden de rivieren van bloed
weer gefatsoeneerd en gecultiveerd,
bijgeschreven in de archieven van de overlevenden op de vlucht,
in gevecht, het geregelde leven hervat zijn gewoontes,
de kranten worden bezorgd, het brood gebakken en geroosterd
en de koffie en thee verhandeld voor de volgende morgen,
de ingeslapen materie dromend over de verloren
maagdelijkheid in de tuin, hoopvol, krankzinnig, wachtend op later,
wat nog zou moeten komen, de gedroomde hemel.
De doornen doorboren de zachte liefde in geleende gedachtes
de kroon overprikkeld en overspannen dronken.

De clown luisterde aandachtig naar de ijle fluisteringen van de wijzen,
de slang beet zalvend in zijn sluimerende hiel,
de chaotisch kleurrijke optocht danste in extase op de oude wenteltrap,
boven in de toren sprong hij de vertrouwde afgrond in,
met zijn rug naar de tuin kraste
het potlood tussen de blauwe regels van het witte vel, paradoxale flarden.
Hij verdreef de schimmen van wantrouwen en angst, de onzekerheid,
strompelde langs verwaarloosde zijpaden in het koninkrijk,
schuldeloos,
zingend, dansend, schaterlachend, licht, teder, respectvol en zuiver,
pakte hij het roterende zwaard van vuur op in het oosten van het hof,
de Zon ontspande en in meditatief gewaarzijn verscheen de cherubijn,
met de ruimte van sterrenstof bekleed, het innerlijke wezen,
de lucide rozentuin grenzeloos in het eindeloze wiel van het uitdijende universum,
de nerf het middelpunt van de manifestatie,
de vertrouwde in vrede, de moedergrond, de zachte adem, binnen, buiten,
duizend kussen op de zoute voedende aarde, de omvattende dans zonder einde,
het pure wezen, maagdelijk,zonder begin of einde, natuurlijk
de kern van de tweestrijd begraven, voor altijd het moment, de vernietiging,
tijdloos,standvastig hier en nu,
zijn wijd open ogen langs de kant van de vier rivieren,
het alomvattende zijn, de bron, de Geliefde,
ik ben die ik ben, de dwaas in ontelbare metaforen,
naakt en ongeboren.

Draadloos vermogen

Draadloos vermogen.

(de eclectische precisie)

Surrealistische passages

en open onderbrekingen

in de oppervlakte,

de scherpe punten gillen

angstig langs

de opgegraven zinnen.

Opgeslagen informatie

haalt mijn zakken leeg,

de zucht zweeft onmachtig

in de ijzeren koude harten,

het loopt op

opengebroken gestenigd water.

De gekopieerden gaan in de maat,

zij rinkelen als oude verroeste munten.

De idealen consumeren

de gevangen blauwe maagd

in plastic dromen,

het kruispunt fluistert

langs de verbrande nerven

van de onvolgroeide eik.

Het vermogen is de lucht,

de adem kan niet vluchten

het past niet in een berekening
en heeft zijn ongeëvenaarde

fragiele maat.

Geen uitwijken mogelijk in de open bron

Pruillippen flaneren
in de vergruisde straten
vol verlangen naar aandacht
voor hun uitgesproken holle frasen,
het wordt gezien in spiegelwerelden
iedere zwarte splinter uitvergroot
in het grote oog, de zilveren munten
rinkelen in de tegenwind langs het poolijs.

De opgewonden idealen
branden op
in veel te vroeg geknapte spaarlampen.

Perzikwangen van elektronisch licht

Draadloos aangehaald contact

in de roze achterkamer,

jouw lippen in de hemel

en het vruchtvlees smelt

langs de blauwe wanden.

Zijn

Het wiel drinkt het vale water,
de draad lacht naar het op te lossen wachten
en extatisch dronken wordt bewaard voor het moment.

Zij pakt de vlinder teder uit de vlucht,
de gerimpelde beweging herneemt de kracht
en verstrooit de ongedachte zinnen.

De stenen praten in de nacht,
de vingers roffelen overprikkeld
op het aangekoekte toetsenbord.

De roze keuze staat
in de platgeslagen vensterbank
het verwacht je thuis
de alomvattende liefde die je bent.

Te zijn
niet meer of minder.

De zwarte stroop hangt in de adem,
de aanbiedingen schreeuwen laveloos
in de uitgeholde straten.

Geen problemen in de onervaren tuin,
de wijze bomen groeien naar de bodem,
diep in het gelukzalige hart.

De rode neus warm van het spelen

De lage wind
heeft haast in ondertonen
op de tafel staat een speld,
hij probeert zich er door te wurmen.
De indruk is uitgeprint
vanachter gezonken ellebogen
onder de luizen van geweld,
de schelle franje van het vermogen
haast zich naar de diepte
in schril contrast.
De blauw geblutste berg
is ongebogen
in de vloeibare massa
van het merg,
ter ondersteuning van het spelen.

De poort slaakt
huiveringwekkende stiltes
in het licht,
het wandelt ongeraakt
langs de loze woorden
en trapt het op zijn staart.

- punt A-
Het trilt en schokt
dat oude hart,
deze dag, dit leven.

- punt B -
Het zingt immanent
bewust
boven op
het verlangen.

- punt C -
De zwerver
langs de hoge weg
loopt binnen
bij de Geliefde,
met zwarte gaten
in zijn schoenen.

- punt D -
Nederig en blij
in opgewekte druppels,
zijn de grenzen opgelost
en de beperking doorzien.
De tijd zal er voor zorgen
in mystieke sculpturen
van klei,
ook als de kleuren vervagen
binnen de eeuwige vergankelijkheid,
je bent de drager van het elementaire licht
in de kleuren van de grenzeloze bron.

De waterrijke tuin geeft zuiver evenwicht,
de kosmische verbanden zonder naam en vorm,
paradoxaal en ongebonden.

- punt E -
Het suizen
van het elektronische spinnewiel

is oorverdovend en de lucht slaat dood.

Parels voor hebzuchtige zwijnen

Een hondsbrutale energieleverancier

probeerd ons de zon

de maan, de wind, de zee,

de planeten en de sterren aan te smeren

met leugen en bedrog.

(opgedragen aan de nalatenschap

van de oppertunisten van EnergieDirect,

de brengers van "licht".)

Aan de ketting

Zelfverloochening
braakt zijn bittere smaak
in aandachtszieke kinderverlangens,
wachten bij de poort op verlossing
jengelende massieve gedachten
hongeren de overwoekerde massa uit,
het sterfelijke kind
wil blijven hoogvliegen
in een ijzeren karkas
vol uitlaatgassen.

De chemische droom
blaast de Hemel op
in flinterdunne media signalen,
de grauwe duivel
is in de olie en doet aan sport.

De stroom van bewustzijn

Draag het zacht
langs de bedding van het levende water,
langs de logica
van de halve waarheden.
Draag het
naar de diepte
van de woordeloze stilte
de stroom van bewust zijn,
draag het op aan het mysterie
de liefde die je altijd bent geweest
zonder begin of einde.
De wijzen dragen de tweestrijd
het gewicht overstegen,
verblijvend in het tijdloze evenwicht,
de reflectie van de Ene
zonder tweede.

De nar springt gelukzalig
van de tweeling toren
en zet de koning in perspectief,
de gulden kist staat opgebaard
naast de eeuwenoude eik,
het onzegbare van de ongeboren staat.

Het fluistert langs de gave wortels
van de grijze baard.

Ondanks de roestige rook

Bipolair het tranendal
in de hemelse dromen van de toren,
de echo zindert langs de spiegelwanden
in gebeten slangen zinnen.
Het lost op in eenvoud zonder grenzen.
De transcendente verschraling van de macht
boert plastic materie in het tomeloze verlangen.

De speelvogel duikt laveloos onder
in de liefdevolle omarming
van de gehavende zee,
het herneemt zijn adem
ondanks de roestige rookpluimen
van de dwalende directie.

Het dwaalt in scheve spreuken
diep in het achteloze weten,
de gemanipuleerde appel is bitter.

De waterrijke tuin nog niet herkend.

Glasheldere paradox

Een schitterende toevalligheid
ontving de scherven in vluchtige hemelse wolken
er bleven onvolkomen kreten over,
gestotter vol devotie in de contextuele regenboog.
Een respons in de duistere overvloed
aan de binnenkant van een gebroken illusie,
het oordeel in vele wegen gekerfd,
de stoffige achterkamers van het hart.
De ingebakken zaden fluisteren langs de tonen
van het lied,
in een glasheldere paradox
zwevend in het vochtige stof van de moeder aarde,
de bokalen klinken in paradijselijke dissonanten,
intrinsiek verlangen, het immanente licht,
schuldeloos in het eeuwige moment
Liefde
het antwoord verborgen
aan de binnenste buitenkant
glimlachend in de openheid van de vraag.

Zonder angst geen bedachte toekomst
geen ideaal in het zoekende geheugen
het hier en nu altijd ongeschonden,
het is,
altijd, altijd .

De maagden dansen dronken
op het ritme van de oude wijn,
de overspannen vlammen likken
aan de aangevreten korst van het te delen brood,
het ongebroken lam gevoerd aan de geketende leeuw.
Brood en spelen vol edelkitsch en onmachtige emoties,
aalgladde verleiding voor het benedenrijk,
de noodzaak wordt automatisch afgeschreven
in kromme digitale lijnen,
de koude kelders van de overmacht,
de wonden schijnbaar ongezien,
het bloed gutst uit haar kinderhanden.

Schipper mag ik over varen

De geheelden dansen binnen

Het oude schip van de berg Sion
in de onstuimige wateren van de wereldziel,
de maagdelijkheid van de grote Moeder, de geheelde.
De ontvangende mystieke roos bloeit eeuwig
in de getijdenstroom van de tuin,
het immanente evenbeeld, het grenzeloze Kind
speelt laveloos in extatische gelukzaligheid
verborgen achter haar fijnbesnaarde sluiers
in alomvattende openheid,
de liefdesbron bewust.
In de stille wortels van de oude woorden
de fluisteringen van haar naam,
zij lossen vormeloos op
in de kleurrijke manifestatie van het middelste hart.

De paradox van de regenboog sterren
overstijgt het stof van de ratio en de maskerade van de wil,
het grote verlangen naar het einde der tijden of een nieuw begin,
de horizontale lijn is verticaal gegeven
in de diepte van ons eeuwige evenbeeld,
ik ben, alfa en omega
met altijd weer een ander geweven kleed
wat ik de wereld zond
kwam weer terug,
de wet van het spinnewiel is rond en hermetisch
en in de maat der dingen ongebroken hier en nu.

In cirkels dwalen in de logica
van het niet weten
in de kindertempel van het devotionele Zijn
is een eerlijk spel verborgen
we delen brood en wijn
grenzeloos verbonden ook in naam en vorm.

rob en de spiegelmachine opgelost in
een contemplatief bezinksel of een meditatief verzinsel
2008-06-08
21:54
residu van een individu schouwend in het masker(personae)

Zonder sleutel zijn

Paardenmiddel

Laat je lange lokken hangen
en bevrijd je kinderdromen
gooi de sloten en de ketenen in de diepte
en wees sleutelloos,
laat je bezittingen dansen in de morgenstond
en deel de harmonie der sferen
in de luisterrijke tuin.

Ik raakte de bron
per ongeluk.

De zwervende deelaspecten van het masker
scharrelen in de schaduwrijke bloeiende boom
van Jesse,
de eeuwige tuin verdwijnt in de openheid
van de ongedeelde Ene.

De trein

De trein snijdt door de lijnen van de Zon

Meidagen
in versnelde delen
langs de vermoeide korst,
de Moeder bloedt in gebroken cirkels
en het licht wankelt
in de harde adem van overmoed.
Fijn stof springt in wit geschoren vacht
op de groene haren van de wind,
het brult de koning naar de wilde maan
in kosmische bleke klanken.
De trein snijdt door de lijnen
van de ondergaande Zon.


Dauw stijgt op langs gesloten vuisten

Dauw stijgt op langs gesloten vuisten
naast de kelk het gebroken ronde brood,
de verwachting ingesloten
tussen het verleden en het koortsachtige verlangen.

De waterrijke Tuin in voorgedrukte toekomstvisioenen,
het geheiligde grenzeloze moment vergeten
in de rauwe chemische benzinedampen
van de dreinende wil.

De monetaire analyse in kleurkrijt lijnen,
de economische angstdroom laat het water lopen.

De machteloze verdwaalde
in de chaos van zijn maagdelijk wezen.


Afdruk

Afdruk naast de aarden beker,
de zachte vorm onderwerpt zich
aan de buigzame stroom.

Oranje sluiers
staren in bleke ogen,
in vluchtig strelen
wordt het nacht.



De Gelouterde Zolen

Het zwervende blad zucht zacht
onder zware stappen,
langzame sprieten schieten uit.

De gelouterde zolen
slenteren over de versplinterde aarde,
een bloederige aanslag
gutst uit de cirkel in cellulaire precisie,
de dronken deur zit in het slot.


Hermetisch Belang

De termen sijpelen binnen
in het stoffige strijdgewoel,
de woordloze stiltes dansen
dwars door kille concepten heen
en heeft niemand om aan te verkleven.


Vertraagde Glimlach

Aantrekkelijk genoeg
tussen zwaaiende boterbloemen,
in zwarte gaten laad ik op.
Ik laat los en de bron gaat groeien.


Buitenbeen in de extra gevulde oersoep

De vlijmscherpe kanten langs de weg
worden bewust ervaren
en vallen op hun plaats in open elementalen.


Zaken zijn zaken in de onderbuik

De sprong van de brandende toren
in gefragmenteerde neuronen,
ingeslagen lichtpunten van kwijlende vuur.

Het glazen huis zakt in gesuikerde fundamenten,
de zingende cobra hijgt in de plannen
van een op macht belust bestuur.

Ik vreet de kosmos als ontbijt
en veeg de scherven en de geschreven
sacramenten lachend onder de bloemen van mijn zwevende tapijt.
Knuppel de dood in licht spiralen

Gemurmel in de ochtenddauw
vlezige kranten waaien op in de krappe wind,
tromgeroffel het wapentuig trekt op,
knaagt de zilte aarde aan grove flarden
en kauwt op het beton.

Een micro chips orgasme

Verlichte kamers in de hersenslang
het groeperen is begonnen,
zeven nieuwe zonnen komen op
en breken water op het lamgeslagen land.

De aangeschoten toplaag
zaait onzekerheden in de diepte van de angst.

Het scherpe prikkeldraad wordt aangespannen
verbonden met een hermetisch net van satelliet constructies,
de wetten, de uitgekauwde dogma’s en de aangescherpte regels
worden via penetrerende Electro smog verkrachting
in de verlangende reptielen breinen gepompt.

De ijskoningin hijgt zwoele fluisteringen
in repeterende reclame roffels,
de onderbuiken juichen in de natte droom
van de hondsbrutale opportunist,

de zielloze schildknaap wast het warme bloed
gevoelloos van zijn gerimpelde oude handen,
en bekijkt het laatste nieuws in zijn zwaarbewaakte grot
en hoort zijn familienaam bevestigt in het laatste drama.
De poppen zijn aan het dansen
in de laveloze geschiedenis van een verloren gewaande
generatie op drift.

De lucht wordt opengebroken met een oude langspeelplaat

In zware golven zwerven de donkere zinnen
door de lichte straten van de nacht,
de grote trom ramt de vezels open in flinterdunne gedachtes.
De snaren brullen in een alomvattende houvast,
in extatisch dronken cimbalen resoneert de ontwapenende lach
het buldert in grenzeloze zuchten,
fragiele strelingen in de zachte opstanding
uit de eerste droom geboren, oneindig jong
de stoffige groeven gebakken door de Zon,
laveloos bezopen van ontelbare immanente vruchten
in de kamers van het hart.
De plastic lijnen zingen in cirkels op het scherpst van de naald,
het eeuwige beginnen.

Vijf jaar is niet genoeg,
wat een verassing.

Winstmarge in draadloze zieke geesten

Het moederbord schudt de kaarten
in digitale nullen en breekt de aangevreten botten
van het onvolgroeide zaad,
rode mieren doen zich tegoed aan de gekleurde snoeren
de kostbare sappen verdwijnen
in het kromgetrokken magnetische veld
van het lege zwart.

Het levende water in het kristalen glas
tot de laatste druppel uitgeschonken,
de grauwe uitlaatgassen het concrete bewijs
van een koortsachtige reis in het altijd wachtende
uitgeputte magische woud.

Het waterrijke ronde voelt de bevroren stroom verdwijnen
in de graaiende klauwen van onwetendheid
en schopt tegen de grenzen van het paradijs
met vereende krachten.

Nummer twee(deel 1)

De gevleugelde liefde
heeft geen boodschap
aan uitgedachte grenzen.

(deel 2)
Liefde wordt niet ontvangen
maar ontdekt diep vanbinnen.

(deel 3)
Het ontdekken van de sluiers
brengt de naakte waarheid,
en de waren zijn fragiel, ze bestrijken alle lagen
zeer subtiel.

(deel 0)
Liefde is geen boodschap
maar de natuur van wat is,
de profeet wijst naar het midden
ons eigen hart.
De gemeenschappelijke overeenkomst
wordt doorgegeven.
Liefde is,
als de beperking is opgelost,
bewust.

Deel brood en ambrozijn.

Eervolle vermelding

Er is een oud schip in de vallei
het lacht met wilde stromen mee,
een bron van fluisteringen gevuld met compassie.

De sluiers kruipen over mosbegroeide muren
in keuzeloos bewustzijn
en vertrouwen op de magistrale Zon.

De glooiende zuchten
worden klaarwakker in de orgastische bomen
zingende verenpracht bloeit op in de allernieuwste dag.

De kleurrijke dromen komen bovendrijven
uit het unieke zaad van de innerlijke natuur.

De bruisende diepte van je glimlach
in het onbevattelijke midden van het gefundeerde thuis,
voor altijd hier geboren met mijn gebroken rug
tegen de muur verloren in overweldigende bloemengeuren.

De berg gaat verloren
in de liefdevolle leegte.

De weg splitst zich in ontelbare mogelijkheden
in de vederlichte eenheid van vertrouwen
is het zijn.

rob2008-05-15

Een blauwe vlinder beweging veroorzaakt een warme bries een breekt de grenzen af in de reflectie van de spiegelmachine

De gouden kalverliefde
verdwaasd en hopeloos verdwaald
in de zware energie van de verslindende
materie.
Blauwe haren, zwarte ogen,
spiegelneuronen vol empathie.

De nieuwe wijn verdampt speels
in de poort van het schaduwrijke hof,
de tuin breekt door de stoffelijke grenzen,
in de liefdevolle omhelzing
het eeuwige extatische moment.
Hier en nu.
Het is.

De derde deur in de wilde Zon

Derde deur in de wilde zon
gaat gebroken open,
de sterrenwind kraakt
in het ontwaakte hart.

Het vruchtbeginsel eindeloos
zonder grenzen,
fragiel rustend tegen
de geblokte boom.

Het zachte water
stroomt langs de bedorven wanden
in heldere duidelijkheid.

Verzoening na de beproefing

De appel is zuur en gemanipuleerd
met chemisch gemak,
het energetische aspect
van een zwart pak
rond een blonde jongen met een rode stropdas.

Het huis van het wedergeboren kruis
in een witte cirkel.

Wie is het doekje voor het bloeden
in het opgestoven stof.

Een plezierige beweging in vergankelijke streken

Een onverwachte glimlach kan het lichte vertrouwen

bewaren.

Alleen bewustzijn

Een klodder bewustzijn

Dronken overweldigd
door het bruisende levende water
de tranen in machteloze liefde terug gespoeld
de grote moeder zee is wijd open.

Ik ga met het grote circus mee
de rode neuzen van de dwazen
zijn warm en stralen in gelukzaligheid.

Alle windstreken
dansen in het chaotische ritme,
de magie van de voedende grond, de aarde.

Het wilde vuur vernietigt
de onderdrukker en zijn bloederige slavenmarkt
zijn beperkende moraalridderschap heeft afgedaan
en bijt in het stof
binnen mijn kosmische tederheid,
de breekbare eeuwigheid in het heldere moment
het levensbrengende elementaire,
de helderheid.

De apathische energie van de westerse massa
hangt lusteloos en volgevreten op de bank
in de grimmige perversie van het vluchtige amusement,
de gemanipuleerde wortels rotten in de verkilde aarde
de parels tussen gereviseerde zwijnen tanden.

Snijden in goudgele sjablonen
in chaotische purperen bomen
de warme sterren dralen
in het onzekere menselijke falen
het wantrouwen vreet aan de bron
het vurige middelpunt
heilig hart
dat ben jij,
de zon en de maan
komen bij jouw vandaan
en schateren in het schitteren van je groene dromen
de nieuwe lente
de lucide hemel, donker en licht
is blijmoedig in de overvloed
zonder beperking laveloze overgave
vanuit de mystieke sluiers
het bewuste zijn
de universele potentie
een innige mogelijkheid
het wezen van de natuur
als Maya is doorzien,
grenzeloos zonder tweede
ik ben wie ik ben,
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7
wie moet ik een zoentje geven.

De dwaas danst mateloos in de spiegelmachine
op het universele altaar, grenzeloos
en ziet de eerste rij gevuld met een achterbakse hiërarchie
van het bedrijfsmanagement en zijn reclame orakels.
Zondags naar de kerk, tempel, moskee of meubelboulevard
samen verdwalen in het gedigitaliseerde boek vol zilverwerk.

Een onverwachte glimlach heeft mij weggetoverd
ik ben zomaar verdwenen,
en zie het pijnlijke geleuter minzaam aan
vanaf een kapot getrapt gemeentebankje
in het verwaarloosde conceptuele stadspark
uitgedacht door uitgekakte bureaucraten
tussen de verpakkingsmaterialen van de industrie
door in slaap gewiegde kinderen
ongeïnteresseerd vormgegeven op het kortgeschoren gras
in de naaste omgeving van de openbare prullenbak.

De schuldenlast van de raad van bestuur

Een lacune in de dronken dag
de poortwachter lacht
de sissende slimheid
kijkt in het slijk van de camera
helderder wordt het er niet op
de klopjacht is begonnen
in de geïsoleerde hokjesgeest
we zijn de klos
aanpassen aan het gemiddelde
samen werken samen beven

in de schuldenlast van de stink fabriek,
het kind wil spelen
ervaren
de vruchtbare aarde
aanraken en in verdwijnen
de natuurlijke binnenkant, de gelukzaligheid.

Zie de zon op blote knieën spelen

De magistrale zon op de bladzijde

van het volgende hoofdstuk.

De waterdrager heeft behoefte aan

schoon water zonder preparaten.

In boventonen

Gezegend de Zon

de vrucht van Uw schoot.

Na een schijnbare stap

De weerloze droom
in de nacht van dichte stilte
zwak schijnsel langs de open deuren
kleine melodieën komen boven
in de bruidskamer, de wijn wordt uitgeschonken
uit splinternieuw karton.

De blauwe zevende hemel

In het Delfs blauwe digitale licht drink ik mijn wijn

in de zevende hemel,

in elkaar geslagen verwarde woorden

langs de rooksignalen, soms gaat er iets verloren

in de mistige atmosferen diep vanbinnen

het blijven natuurlijk waardeloze zinnen

vergeleken met de bron.

Lichtgeraakt

Praalzieke aandacht
in gebroken celluloid,
lichtgeraakte verdwaalden
paniek in de bange vermoedens.
Ethiek in doorgedraaid oorlogsgebied
zoeken naar de juiste naam voor liefde.
Ik neem een hap uit de kosmos
en laat het verdwijnen
in mijn brandende maag,
de hokjesgeest is een beest.

Kom dans met mij
de snaren en cimbalen
resoneren in onze waterrijke tuin,
hier en nu, de eeuwigheid.

Intentie.

Immense potentieel

De Wereldgeest
het immanente wezenlijke
droomt duizenden transformaties
in liefde,
elektronische pulsen verdrinken
tegen de randen van de zee
in de kosmische woordenbrij
intieme experimenten in de unieke inborst.
Het wisselgesprek in dualistische frasen,
de zaligspreking stort zich vol vertrouwen
van de brandende berg.

De storm in de zachte fluistering
de tongen zingen extatisch,
glimmende tegendelen in de vlam
multivariabel in éénheid,
de komediant laat zijn masker vallen
het stuk wordt nooit uitgespeeld,
het open einde een grenzeloze eeuwigheid
in het onverwachte moment.
Niet terug te redeneren in een regel

de intrinsieke wet
altijd tijdloos, de bron
het omhulsel dansend
in stoffelijke mogelijkheden,
het immense potentieel
in onvaste melodieën.
2008-02-23

Het vierkante weten wordt in ronde zinnen opgewacht

In gladgestreken krullen
is het levende water opgesloten
en druppelt langs de kieren.
Minzaam bijt hij zijn lippen stuk
op het systematisch ondermijnen.

De ontwaakte uit het diepe duiden
zingt samen met het vruchtdragende
principe in milde goudgele vlammen
langs de zachte glimlach,
het vierkante weten
wordt in ronde zinnen opgewacht
in staccato stelsels in het sterrenstof.

De hemelse tuin wordt weggemoffeld
onder verzuurde plastic tegels,
de ervaring is weggestroomd
in de ijskoude logica van de misbruikte gulden regels.

Normen, waarden, ethiek
resoneren in lege hulzen.
De analyse wordt in rapporten in drievoud
opgeborgen in hypermoderne bureauaccessoires
in de klimatologische beheersing van de schuilkelder.

Plant de bomen
op het as van de doden.

Het licht is schijnbaar eindeloos.
De ruimte is gevuld met adem
de tijd ademt in en uit.

rob2008

Waar komt het licht vandaan?

In de rij staan voor gebrekkige overvloed,
in de ziel van de gebroken cirkel met ontstoken handen
aan de lopende band, de schoorstenen blijven roken
in kakelende dissonanten.
De vezels van het bloedende woud
lichten op in het woedend geplette hout.
De roofridders hangen bloedeloos aan de digitale lijnen
en kijken met hijgende zuchten naar het rauwe vlees
van de derde wereld slavinnen opgesloten in geperverteerde
dwaal wolken uit de zwarte sjamanen pijp.
In het laatste feit van de nieuwe wereld orde
worden de godsdienstwaanzinnigen geëxecuteerd
met een dodelijke injectie in de naam van het algemene
machteloze belang van de olie handel,
de vrijheid van meningsuiting wordt overgelaten
aan onervaren tegenstrijdigheden in het dualistische hoofd,
het hart wordt buitengesloten
en doorgespoeld met opgebrande bloedverdunners
en zo nodig vervangen door een in coma gehouden
geroofd kind uit een tropische vakantie bestemming.

Een omgekochte vrouw of een Afrikaans Amerikaanse man,
het lijkt wel een revolutie in een apocalyptische droom,
de Multinationale zakenman achter de schermen pist in z’n broek
van het lachen en bereid ons voor op een ultra moderne
oorlogsmachine, waarmee iedere vrije gedachte
kan worden weggevaagd met elektromagnetische stralen,
lege hulzen om in de mijnen te sterven
aan de infectie ziektes van het gouden kalf.

Ik voel de behoefte om te schreeuwen,
wat is er aan de hand?

Snoepgoed in kosmische proporties

Het eigele fatsoen

verkoopt electromagnetische ruimte

in digitale vuilstortplaatsen

om zijn zaad te laten afstuderen

in onnatuurlijkheid en loze praatjes.

Hongerige geesten

Hongerige geesten
in het asfalt van de zwarte strepen
het lichte zaad baant zich een weg.
De dragende machten ademen zwaar
in gebroken sterrenstof.

De witte kaars in gebed naast het brandende wiel
de grenzen van leven en dood overstijgend,
al werd de tempel gezien als bezit
de strelende atmosfeer heeft geen boodschap
aan een klein verlangen.

Academische acceleratie

'Abracadabra'

Afgedwaalde natuurlijkheid in het roze ei

Peulvrucht dragende armen
in de afgedwaalde natuurlijkheid
het roze ei wordt omgezet
in knapperig gebakken randen.

Op afstand bediende draden van hebzucht

Het is schering en inslag
opslaan en uitslaande branden
in gespiekte bestanden gluren
zenuwslopende rode lopers
flitsen in holle ogen,
bermbom gevoelige uitslag
voor een goed pensioen,
ondefinieerbare verbanden
bloederige tanden zuigen
economische illusies
stelselmatig in duigen,
tonnen tranen
worden gelaten
op de geknakte wilde aarde,
de hebzucht
contractueel vastgelegd
in digitale stroom storingen,
het verlangen naar de veilige toekomst
in opportunistische streken op het vale doek.
De merknamen kleven vast
aan de hersenstam
en worden in hypnose verwekkende
tekens geschreven
op elektromagnetische ramen.
De gekken en dwazen
houden de wacht bij de poort
en voeden de angst en beven cultuur
van het zwarte glibberige goud.
De lichtbrengers mediteren
op de grote afvalberg
en vormen ketens
in het doorgedraaide wiel
en ontspannen het vuur uit de schenen.
rob en de spiegelmachine
in de groene storm2008-01-31

Netwerk griezels in de spiegelmachine

Het is te ver om te lopen
op cellulaire isotopen
de bergketens komen op me afgeslopen,
ik jaag ze weg
straks belanden ze in paradoxale zinnen
in een boek voor de wijzen
en worden de machtige woorden
misbruikt door de citaat vampieren.

Volle kluizen in de alpenwei

Nacht en ontij

De verbanden zijn antibacterieel
in een virusgevoelige spraakverwarring,
de verhalen eclectisch virtueel.
Het zoemen en trillen
van de uitgeputte bij,
de uitgekauwde draden
van het bedrijfsmanagement,
teveel voor veel te weinig
bergketens vol afgeschreven posten.
De verwachting wordt bijgesteld
na zoveel onvoorziene lijken
achter de schijfdeuren van de grauwe kast.

Wie is op het groene lenteblad
als gast in bloemengeuren
van de zonnezang?
Wie heeft mos op het behang
en spinnen nevel op de verwarmingsbuizen?
Wie ervaart
het verticale alomvattende belang?

Panisch dicht geslagen poorten
in (de)monetaire hebberige klauwen,
de prachtwijken worden hermetisch afgesloten
en de kudde wordt onderhands verdeeld
en gestalkt door energieleveranciers,
verzekeringsmaatschappijen, beltegoed,
begrafenisondernemers, kabelexploitanten
loterijen, gewetenloos
inspelend op de verwarrende doodsangst,
de belofte
een rozentuin in de toekomst
de nieuwste tijd.
Hier en Nu is nooit genoeg
de glazen lopen over
en de oceaan wordt steeds meer grenzeloos

in ondoorzichtige rookpluimen.
rob en de ongrijpbare energie
in de spiegelmachine2008-01-21

Ik houd je vast in machteloze éénheid

De heksen branden in elektromagnetische wolken.

Ik houd je vast
met twaalf armen
in de diepe leegte
de alomvattende vervulling.

Ik houd je vast
met het licht
spelend met het vuur
het levende water, de aarde,
de lucht en het verbindende principe.

Ik houd je vast
in mijn adem
het leven komt binnen
en ik kreun naar de dood.

Ik laat los
in vertrouwen
en ervaar de Geliefde
van binnen grenzeloos.