Verdwalen in het gruis
De lichten branden met tegenzin
in de versleten stegen,
haar handen druppelen langzaam na
de nagels roesten.
De aarde breekt in zachte delen
met haar warme tong likt ze de sporen open,
de randen verschijnen breekbaar
in het groene vuur van de achtergelaten
nacht.
De scherpe neuronen trillen de harde schedelwand
De lichten branden met tegenzin
in de versleten stegen,
haar handen druppelen langzaam na
de nagels roesten.
De aarde breekt in zachte delen
met haar warme tong likt ze de sporen open,
de randen verschijnen breekbaar
in het groene vuur van de achtergelaten
nacht.
De scherpe neuronen trillen de harde schedelwand
aan verwarde wilde stukken
en razen tegen het stof van de koude muren,
ze verdwalen in het chaotische gruis
van de gesloten grijze voegen.
en razen tegen het stof van de koude muren,
ze verdwalen in het chaotische gruis
van de gesloten grijze voegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten