Door de poort naar het slachtveld,
langs de kant van het pad
wordt fluoriderende soep uitgeschonken
aan de armlastige onaanraakbare,
het karige brood in dunne delen gesneden,
de vis is gebroken en niet meer in de staat
zich te vermenigvuldigen.
De vrijheid van meningsuiting
stuitert in polariserende aandachttrekkerij
in het grijze slijm van het klootjesvolk,
de burgerij verloren in monetaire angsten,
de marktkramen verlangen de eeuwige groei.
(het hoofd wil macht over leven en dood,
het hart heeft de ongebroken ziel
van de stille ademhaling).
Mijn voeten raken de aarde,
grenzeloos in het alomvattende moment,
op de plek daar waar ik nu ben.
De ruimte en de tijd bestolen door
een ongebreidelde drang tot bezitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten