Het kruispunt in de zevende hemel

Wie op alle plaatsen thuis is,
die is aan God gewaagd,
en wie door alle levenstijden heen
één met zichzelf wordt,
hem/haar is God hier en nu.

Meester Eckhart

De genegeerde stemmen

gonzen rond de torens van ongenoegen,
het besloten donkere kamertje
kan maar een paar woorden bevatten
meestal komt het uit op dertig zilverlingen
uit de geldkraan komt geen puur levend water
de zoveelste machtstructuur die ik knarsetandend
opvreet in mijn machtige dromen,
heb je de sjamanen trom gehoord in je achterhoofd
hij landde bij de allereerste toon
en houdt zo goed en zo kwaad als het mogelijk is
je zaakje op orde
slapende dwaas.

Spiegel van verlichting

Zoveel bolletjes branden loos,
kijk eens aan
er zijn zachte stiltes tussen de woordenbrij.

Geven een natuurwet.

Ik ben het lied in de bron
het paradijs
ik maak de kosmos wakker in het vergeten hart
we delen het ondeelbare

Het kleed is geweven in de eerste nacht

Waarna er duizend volgde
met gescheurde nagels
droomt ze van steeds dezelfde patronen,
in een ver verleden wist ze hoe ze op moest stijgen
ze kon de donkere wolken laten verdwijnen
in haar sjamanen vlucht.
Verloren in het achtergebleven stof,
de stiltes tussen de woorden vergeten.

Liefde.

Ik ben maar de zoveelste krankzinnige
verloren in een visie,
een spelend kind omdat het werk al gedaan is.
De vruchtbare aarde draagt ons Nu.

Bloedzuigers pijpleiding van de grote pimpelaar.

De maagdelijke vallei, een hart zingt pure lijnen

Madonna in de vallei van de kristallen rivieren
de fluistering komt door in zachte harmonieën,
de vruchtbare aarde kan niet anders dan geven
wat nodig is, dit is de wet
het grote thuis is van mij
de ondeelbare werkelijkheid, is nooit weg geweest.

Hier komt de Zon en het is goed.

Gelabeld
deel van een systeem
van de gevallen structuur analisten
in een ijskoud manipulatie spel als overlevingstrategie
ontworpen
doodsbang voor de natuurlijke chaos van de wijzen
verloren in een stelsel van goed en kwaad
als robot
loop je daar verloren
alles op de pof, of al in positie
de keuzes voorgekauwd
in de file rijdend op het licht van geleende kennis
overspannen probeer je het af te betalen
misschien ben je dan eindelijk onafhankelijk en vrij
en krijg je de ziel terug
of heb je jezelf zo uitgeput
dat je hoopt op een rustige plek in de hemel
zou je niet eens vragen of de deuren wel bestaan
heb je wel eens geprobeerd gewoon open te staan
als ondeelbaar geheel
goddelijk kosmisch wezen
breek door de barrière naar de andere zijde
naar de binnenste buitenkant
U bent liefde niets meer of minder
GEK !
voor een mens
zijn de seizoenen een niet te onderschatte onzekerheid
is het je wel eens gelukt om een zonnestelsel te creëren,
blijft een mysterie als ik verdwijn in gelukzaligheid.

Dacht U soms aan een impotente God ?

Dubbele verlossing
het verdoezelde potentieel.
Glimlach in het water
een glas kloosterbier verdwijnt rechtstreeks naar de hemel,
ik ben niet de eerste de beste
dus accepteer ik ook de loden kater
en brand op voor je ogen,
in het grote onvermogen
dans ik in het licht
en kijk vol devotie in het ware gezicht.

Vanacht gaat het gebeuren,

zoals er al zovele nachten zijn geweest
waarin het zich had kunnen manifesteren.
De tempel in de gouden regen
het protest leunt tegen het prikkeldraad
met de mantra leuzen,
de volgende generatie van onvermogen
zijn het misschien toch doodgewone demonen
die moeten worden uitgedreven,
in de naam van de moeder:"ga heen!"

de- monetarisme,
rob is in de wijk(gratis levering wereld wijd)
blijkbaar
wordt het gezien als een afwijking
om te delen,
zweef maar lekker door in de beperking
de aarde smelt onder je onwetende reet vandaan,
amen.

Schuldeloos als de rook is verdwenen

Ondeelbaar verbonden
snoerloos
automatisch gegenereerde energie
geloofsovertuigingen stellen geen reet voor
in de armen van het wezen,
de stompzinniggen geven het eerst naam en vorm
in het midden van de hel
verdwijn eerst maar eens woordloos in de hemel
dan heb je wat om over te lullen
ik kreeg het persoonlijk te horen
van de stilte
het masker verdween
in de alomvattende zee
grote God ik ben het weer vergeten
tijd voor het volgende moment
grenzeloos weten
ik heb nooit bestaan.

Nergens te gaan, niets om aan te verkleven.

Het is warm vandaag
je zou het benauwd kunnen noemen
mijn stoel kraakt de harde noten
in de atonale melodie
de seizoenen van de materie
noopt mij om even mijn tanden te gaan poetsen
daarna zet ik ze in je warme billen
en verdwijnen we
in de roze wind
als twee onschuldige maagden.

De kerk is vandaag niet open

De diepte valt vies tegen
loze kreten in het geprikkelde achterhoofd.
De bloemen in het zand dansen in eeuwige eenheid
in de gewetenloze gebeden van de uitgekookte vissers,
gelukkig ben ik nederig genoeg om te verdwijnen
in de liefdevolle omvattende oceaan,
door de hardvochtige mazen van het net.
Het werkt echt
geloven
in de Ene
die alleen maar in woorden
kan opperen
niet twee
ik ben.

Een bewustzijn

Zegen komt van de buitenste
binnenkant,
het raakte mij hard bij het vol ongeloof
lezen van de ochtendkrant,
soms is een ezel niet op te hoesten
de gemakzuchtige slaapkoppen
nemen dan in de uitverkoop
de eerste de beste dame
voor het baren
en het weven van vliegende tapijten
verloren in de donkere kamer
van de zwarte steen en zijn geboden
het wereldwijde onderdrukkende protocol
een bezwering kost een drol.

Het mystieke kind schilderde een kikker

Op zijn kop
het was niet helemaal af
ze was wat vergeten
bijvoorbeeld dat het eeuwig was.

Op haar handen
zaten de blaren
toen ze begon te likken aan de vorm
van het grenzeloze paradijs.

Op haar knieën
is ze toen haar ik vergeten
en verdronken in extatische gelukzaligheid.

Het mystieke kind schilderde een kikker
op zijn kop,
ik hoefde hem alleen maar om te draaien.

Een preek voor je kiezen

Het lichaam vergankelijk als de pest,
na het grote knarsetanden
werd de toren omgehaald
het stof ondeelbaar blauw
de elementen spreken tegen,
het geduld is bijna op
nu gaat de Aarde mij leren
hoe te vliegen met de snelheid van het licht
het zal wel donkerder worden als ik opstijg
met mijn ogen dicht
en de tempel weer bereik
ik voel het hijgen van de priesterorde
in de kastanje bruine donsharen van jouw
ontvankelijke nek.

Op weg met een solide wijsheid op zak

Het balletje rolt Gods dronken langs
onvoorspelbare wegen,
woordeloze speelsheid in een roze ondergang,
de duisternis kraakt een kinderschedel,
en ik plak achter het behang.
Vele wegen opgeblazen in het oppertunistische
gedrang.
Het geroezemoes van de draadloze revolutie
laat m'n hersencellen koken,
de wereld smelt onder m'n kont vandaan.
Vandaag ruk ik het hart van de koning
uit zijn verlangende lijf en breng hem zijn groene
bedelnap.