Afrikaans spreekwoord

"De Wereld is ons niet nagelaten
door onze ouders,
zij werd ons uitgeleend
door onze kinderen."

De wijze waarop we worden gedragen

Zwijgzame vlam
in de kristalen kamer,
naast de blauwe inktvlekken
is het wit,
verlangen schept de zachte bries
de veer wordt stil gestreeld
en stijgt op met de gevleugelden.

De zware liefde laat niets over
van de ommuurde ivoren toren,
in de alomvattende onbeperktheid
verdwenen in het vragen vuur,
mystieke paradox danst in de morgen
zorgeloos kind in het natte gras
het avondland in een grijze damp.

Een verborgen implosie
maakt duizend melkwegen
in ons open kloppen van het hart,
zoete lichten likken aan haar tepels,
de dauw druppelt van haar lach
en de grote moeder schatert
in devotionele overgave.

Honingzoete eruptie
strelende vulkanen grenzeloos spelend
in het woud verloren in de omhelzende zee.
De bloeiende bomen houden de elementen op hun plaats
en verspreiden de geur uit alle dromen.

rob&de spiegelmachine2007

Ingevuld met zand en schelle tonen

Ingevuld met zand
en schelle tonen

De roze woud reus
zwicht zacht
in opgedirkte dromen,
de Hemel is luchtdicht
en van glinsterend glas,
daar is de buik kramp ingekomen
met een kamer geleerde blik
graait hij naar losgeslagen centen.

Zeven beschimmelde aarde dwergen
verzamelen zich in opportunistische stemming
op de top van het gebergte,
de blauwe plastic fles
staat slaapdronken
op de gouden weg van overzicht.

De cirkelredenering draaft maar door
in aangekoekte zinnen,
de machtige kringen blazen zich op
in gebakken lucht
zonder verbinding
met de kurkdroge schapen
in chemische zoete koek.

Ik luister naar de fluisteringen
in het grijze boek,
de adem lacht de spoken aan flarden
in de eeuwige tuin van mijn klotsend hart.

Ik ben thuis
heb je mijn wereld herkent
in jouw dwaze toverspreuken?
Om de pijn te verzachten
hoor ik je vuisten beuken op de poort
in dit kille land vol stoffige overmoed
de vaart der volkeren, grensgeval, gekrenkte trots
een kast vol lijken
gelardeerd met glimmende feesten zonder baard.

Sneeuwwitje staat achter de balie,
neemt je telefoontjes aan
houdt je agenda bij
is blij met een zuinig loontje
en eet een cracker met oude kaas
tussen de middag in vijf minuten.
rob2007-11-16

Ik krijg uitslag van zoveel ik

Ik zat in de engelenbak
en zag het grote schouwspel
zich ontvouwen,
gajes verloren in de buitenkant
het hardnekkige stof
stuurloos in de file
achter geblindeerde glazen
lachend om mijn goedgemutste
gefundeerde zinnen,
er valt blijkbaar weinig aan te verdienen,
het galbraken was begonnen
ingebed in het doordachte weten.
Het doordeweekse botsen tegen een blinde muur,
windmolen gevechten, onmacht in het vlakke land.
Het stagneerde bij een creationist zonder werkelijke verbeelding,
een bedrieglijke elite bedonderd een bedremmelde
economisch afhankelijke stroom van redelijk goede vertrouwelingen.
De communie gaat gelukkig dieper,
erudiet genoeg fatsoen in de afgesleten zolen van mijn schoenen
de liefde dringt zich op
en laat je niet wegkomen met halfzachte oplossingen,
het staat altijd in het recht
vaardig draagt het ons geweten
dichter naar de grenzeloze verlichting
in het donker
het vernieuwd de wettige erfgenaam
de vermoeide voeten op de aarde
geworteld in het vlammende hart
de muren een illusie
we zijn niets anders dan verlossers
het is altijd zo geweest.
Laat je liefde vrij
en schijn heilige schijn!
Vraag mij niet hoe
het moet
zal je toch echt
zelf enigszins uit moeten
vogelen.
Ik maak gehakt van je
in de spiegel machine.
De wasstraat op volle toeren,
de oren worden
uitgespoten,
de mond wordt
gespoeld
en de ogen gaan wijd open
en je verdwijnt door het afvoerputje,
schone ziel
in deze rapsodie in milde stappen.
Ik breek de wereld af
en zet het op zijn plaats
in kosmische proporties
binnen de afgemeten tijd
en zeg het onomwonden,
je raakt ter zijner tijd
je te krappe beperking kwijt,
verloren gaat het in de grenzeloze verlossing
van het hemelrijk,
de eeuwigheid is altijd hier en nu gevonden.
Dit ogenschijnlijke bericht van de zoveelste zot
in het schelle digitale licht raam,
verslaat de alomvattende beweging,
aan de binnenkant van schizofrene tegenwerking
hoogmoedige transcendentie bepaald mijn lot,
ik sla de wil uit je lege handen
en breng structuur
in wetenschappelijke verbanden
ik ben God
en ben kapot

van jou en mij.

rob en de spiegelmachine en een allergie(2007)

Ze zingt helder vanbinnen

Zoveel magie in de tuin

uit een blauwe ruimte vanuit de wortels

met open armen in de dans,

ze zingt helder vanbinnen

en speelt met de solide melodie

brult als een leeuwin

vanuit de planeten ring.

Het sterrenstof brengt de droom

in het brandende hart,

zachte tranen vallen op de gouden snaren

van haar gitaar,

het licht lacht in de tempel

en slaat haar vleugels uit.

De gedachte komt voorbij in blauwe vruchten

De rauwe droom slaat alle denk constructies
uit je lege handen
naakte overgave moedig verdwijnen
in de schaterlach
ik ben Jezus
ik ben een vliegtuig
en laat bommen vallen
op een kleuterschool
en beroof een oude vrouw
van haar land
en doe het in de naam van de democratie
want ik kan goed centen tellen
omdat de massa is vervallen
in koopzieke apathie.

Het venster is open

en ook de deuren geven mee.

Langs de vlammen van het ritme

Trage klappen op de trommel
vage lijnen langs de zachte adem,
harde woorden strijden in de lucht
bijna geen wrijving langs het water
de brandende bladeren vallen
in open aarde
de snaren strelen de ruimte
in het zachte leven,
brood en wijn
om te delen.
Blauwe strepen op de weg
in meditatieve stappen
langs de vlammen van het ritme.