De wijze waarop we worden gedragen

Zwijgzame vlam
in de kristalen kamer,
naast de blauwe inktvlekken
is het wit,
verlangen schept de zachte bries
de veer wordt stil gestreeld
en stijgt op met de gevleugelden.

De zware liefde laat niets over
van de ommuurde ivoren toren,
in de alomvattende onbeperktheid
verdwenen in het vragen vuur,
mystieke paradox danst in de morgen
zorgeloos kind in het natte gras
het avondland in een grijze damp.

Een verborgen implosie
maakt duizend melkwegen
in ons open kloppen van het hart,
zoete lichten likken aan haar tepels,
de dauw druppelt van haar lach
en de grote moeder schatert
in devotionele overgave.

Honingzoete eruptie
strelende vulkanen grenzeloos spelend
in het woud verloren in de omhelzende zee.
De bloeiende bomen houden de elementen op hun plaats
en verspreiden de geur uit alle dromen.

rob&de spiegelmachine2007