Zijn

Het wiel drinkt het vale water,
de draad lacht naar het op te lossen wachten
en extatisch dronken wordt bewaard voor het moment.

Zij pakt de vlinder teder uit de vlucht,
de gerimpelde beweging herneemt de kracht
en verstrooit de ongedachte zinnen.

De stenen praten in de nacht,
de vingers roffelen overprikkeld
op het aangekoekte toetsenbord.

De roze keuze staat
in de platgeslagen vensterbank
het verwacht je thuis
de alomvattende liefde die je bent.

Te zijn
niet meer of minder.

De zwarte stroop hangt in de adem,
de aanbiedingen schreeuwen laveloos
in de uitgeholde straten.

Geen problemen in de onervaren tuin,
de wijze bomen groeien naar de bodem,
diep in het gelukzalige hart.