Gestolen waar

De economische angstdroom
laat de auto over water lopen.

Vers water langs de woorden

Verdwalen in het gruis

De lichten branden met tegenzin
in de versleten stegen,
haar handen druppelen langzaam na
de nagels roesten.

De aarde breekt in zachte delen
met haar warme tong likt ze de sporen open,
de randen verschijnen breekbaar
in het groene vuur van de achtergelaten
nacht.

De scherpe neuronen trillen de harde schedelwand

aan verwarde wilde stukken
en razen tegen het stof van de koude muren,
ze verdwalen in het chaotische gruis
van de gesloten grijze voegen.

Onbetaald verlof

Water stroomt halfzacht
langs de opgevreten bergen,
ongecontroleerd zie ik een kikker.

De golven klotsen naar binnen,
vrije krachten breken los,
de avond zucht tevreden.

De naadloze elementen
kraken onder mijn voeten
in gekrulde lijnen.

Het oog wil ook wat, ezels balken

Keerpunt

Het gevaar komt uit de diepte vanbinnen

houd de wijzende vingers goed in de gaten,

de strijd heeft geen grenzen het stroomt langs beide zijden

van de rivier.

Het geluid komt van de stilte.

Bergen afval smeken om transformatie

een wezenlijke plaats om weer in te voegen,

de doses radioactiviteit scheurt de open zenuwen bloot

en beukt tegen de aangeslagen hemel,

de beroepsredenaars spugen hermetische dooddoeners

in het licht, de schaduw keuvelt eeuwig door,

de cerebrale hemisferen oververhit.

De fluisterende Aarde trillend onder te grote ogen

wazig turend tussen de koude sterren, vol verwachting

op wat komen gaat, de geest is uit de fles

ik heb het opgedronken en verteert.

(blijf je drijven als je slaapt?)