Ook aan de verschoten muren
dansen de slaven,
de bodemloze put gedempt
besmette schepen varen
naar de laveloze haven.
Zonder manieren wacht de storm
op de aangeslagen woorden,
de overvloed verruimt
de doodzieke jaren.
Zonder klachten lacht de hond,
de noodklok omgesmolten
in de grenzeloze zon.
Het benul breekt door
de dijk begraven.
Het laat urgente mogelijkheden
in haar luie ogen razendsnel
vervagen tot omgeblazen
rook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten