maandag 29 oktober 2007

De wereld waait weg vanonder jouw vermoeide voeten

In een lang verwachte gedachte
naast de fluistering van het wilde vrije water
opende de brandende aarde
de streling kwam tot in de laatste hemel
terug naar het eerste gegeven
transformeerde het lied in dieper weten
dichter in de kleuren van het bloeien
kan ik niet.

Geen opmerkingen: