De wereld waait weg vanonder jouw vermoeide voeten
In een lang verwachte gedachte naast de fluistering van het wilde vrije water opende de brandende aarde de streling kwam tot in de laatste hemel terug naar het eerste gegeven transformeerde het lied in dieper weten dichter in de kleuren van het bloeien kan ik niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten