In de dichte mist
langs de druppelende bomen
het licht op de aangebrande bladeren
zijn voeten kleven aan de aarde
waar het kind speelt
in de vochtige warmte
met een afgebroken tak
zij wroet in de zoete modder
de wolken breken
hij rent druipend naar huis
de straten lachen mee.
Er is een zin om niet te vergeten
zodat ik het niet verlies,
ik ben.
Thuis laat ik de waterkoker stomen
en zet koffie in een mok,
en volg de nieuwsflarden
met een broodje oude kaas
daarna een sjekkie
een vrouw springt van een warenhuis
met een peuter in haar armen,
tien meter de diepte in
de hond slaat aan
de post valt op de mat
reclame van een energieleverancier
en een loterij
ik adem vol vertrouwen in en uit
en ben erbij
als de kaarsen worden aangestoken
in de nieuwe nacht.
rob2007-10-30
Geen opmerkingen:
Een reactie posten