Ondanks de roestige rook

Bipolair het tranendal
in de hemelse dromen van de toren,
de echo zindert langs de spiegelwanden
in gebeten slangen zinnen.
Het lost op in eenvoud zonder grenzen.
De transcendente verschraling van de macht
boert plastic materie in het tomeloze verlangen.

De speelvogel duikt laveloos onder
in de liefdevolle omarming
van de gehavende zee,
het herneemt zijn adem
ondanks de roestige rookpluimen
van de dwalende directie.

Het dwaalt in scheve spreuken
diep in het achteloze weten,
de gemanipuleerde appel is bitter.

De waterrijke tuin nog niet herkend.