Met het trillen van jouw stem,
spelend langs de dood.
Dromen met zachte handen
in het zoete gras.
De grote koude woorden
zonder stenen betekenis.
De vissen breken
op de ongelijke vlakken
van de vuilnishoop.
De sterren dansen,
vrijmoedig en ongeschonden puur
met de grote korrels zand,
de wilde strelingen
van het zoute water
glimlachen binnen
de schijnbare
splitsing
van de strijdende
atomen.
De Moeder fluistert
langs de veren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten