Kruis of Munt

Het verlangen
aan de scherpe randen
scheurt de sterren uit elkaar.

Wil je met me dansen in de oosterse bazaar?

Gestolen waar

De economische angstdroom
laat de auto over water lopen.

Vers water langs de woorden

Verdwalen in het gruis

De lichten branden met tegenzin
in de versleten stegen,
haar handen druppelen langzaam na
de nagels roesten.

De aarde breekt in zachte delen
met haar warme tong likt ze de sporen open,
de randen verschijnen breekbaar
in het groene vuur van de achtergelaten
nacht.

De scherpe neuronen trillen de harde schedelwand

aan verwarde wilde stukken
en razen tegen het stof van de koude muren,
ze verdwalen in het chaotische gruis
van de gesloten grijze voegen.

Onbetaald verlof

Water stroomt halfzacht
langs de opgevreten bergen,
ongecontroleerd zie ik een kikker.

De golven klotsen naar binnen,
vrije krachten breken los,
de avond zucht tevreden.

De naadloze elementen
kraken onder mijn voeten
in gekrulde lijnen.

Het oog wil ook wat, ezels balken

Keerpunt

Het gevaar komt uit de diepte vanbinnen

houd de wijzende vingers goed in de gaten,

de strijd heeft geen grenzen het stroomt langs beide zijden

van de rivier.

Het geluid komt van de stilte.

Bergen afval smeken om transformatie

een wezenlijke plaats om weer in te voegen,

de doses radioactiviteit scheurt de open zenuwen bloot

en beukt tegen de aangeslagen hemel,

de beroepsredenaars spugen hermetische dooddoeners

in het licht, de schaduw keuvelt eeuwig door,

de cerebrale hemisferen oververhit.

De fluisterende Aarde trillend onder te grote ogen

wazig turend tussen de koude sterren, vol verwachting

op wat komen gaat, de geest is uit de fles

ik heb het opgedronken en verteert.

(blijf je drijven als je slaapt?)

Zware kreten zuchten tegen de muren op

De hemel is tergend langzaam

Het gesternte van de toegangspoorten

De kristallen opening heeft grote vragen

Tuimelend in de paradoxale zorgen

Daar drijft de schimmel van de kleverige angst

De ruimte stuitert van boven naar beneden

In vage schetsen van de regenboog

De lijnen glimlachen teder in de mogelijke dans

Het oranje vierkant op de wankele tafel

Draagt de fles in de narcose van de morgen

Rook verheft zich

Uit de as van glas

De nerven van de gedachte

Landen op de zachte aard van de stilte

De Geliefde slaat haar armen

Om de donkere kamer van zijn hart

Zware endogene kreten zuchten

Tegen de verweerde muren

Het stroomt in kille regenvlagen

Door de aangesproken nacht

Hete sterren zwijgen in lichte dissonanten

Op de scheuren van haar spiegelende voorhoofd.

En vult de achtergelaten kuilen op de argeloze weg

De achterkamertjes van mijn hart

Verzekering van de toekomst

vastgeroeste traditie vol eigenbelang

conceptuele hemel van de grote hoop,

de molens pompen de polders leeg

ontdoen ze van de kinderdromen

de jonge eiken worden afgetopt

omwille van de vliegende karkassen.

Gaargekookt in het vuile sop

rollen de afgerukte koppen

die overmoedig boven het maaiveld

durfden te verschijnen

voor de voeten van de koningin,

alleen de handen blijven over

om te werken aan de bedelstaf.

Arbeid adelt de machines draaien door,

de straling komt je oren uit,

de etter is groen vol ondefinieerbare medicamenten.

Het laatste ongecultiveerde paradijs

in de achterkamer van mijn hart.

Moddervette Bonus tussen neus en lippen door

Het pad aan de lichte zijde kronkelt geduldig om de zin,

het zwijgzame overzicht glijdt van zijn schouders

de bergketens voorbij.

Genetisch gemanipuleerde spek en bonen,

hand op houden in de lange rij.

Kosmisch orgasme in bloem motief

Uit:de Avadhûta Gita

Het Absolute is niet bevrijd van geboeid en niet geboeid zijn.

Het Absolute is niet bevrijd van zuiverheid en onzuiverheid.

Het Absolute is niet bevrijd van eenheid en afgescheidenheid.

Ik ben de ongebondene, als het Universum.

Dit is de gehele werkelijkheid.

Dit is de gehele onwerkelijkheid.

Ik heb de verbeelding voortgebracht.

Ik ben onaangetast, mijn natuurlijke vorm is bevrijd.

uit: Tsjândogya oepanisjad

Aldus onderrichte hem het huisaltaarvuur:

,,Aarde, vuur, voedsel, zon(zijn vormen van mij).

Maar de man(Poeroesja, man of geest), die in de Zon wordt gezien,

die ben ik en ik ben die”.

( Koor der Vuren ):,,Hij, die dit vuur aldus kent en vereert,

die weert kwaad van zich af, wordt heer ener wereld,

bereikt de volle levensduur, leeft lang.

Zijn nakomelingschap vergaat niet.

Zowel in deze wereld als in gindse dienen wij hem,

die aldus dit vuur kent en vereert.”

( Brachman is leven .Brachman is vreugde(gelukzaligheid).

Brachman is Ruimte(leegte, Aether)

uit:Het Thomas-Evangelie

Zijn leerlingen zeiden tegen hem:

Wanneer zal het Koninkrijk komen?

Jezus zei:

Het komt niet door het te verwachten;

zij zullen niet zeggen: Zie hier, of: Zie daar.

Maar het Koninkrijk van de Vader

is uitgespreid over de aarde

en de mensen zien het niet.

Het roestige vuur in de waterrijke rozentuin

uit: De Gâthâ’s van Zarathoestra

De leugen zal aan zichzelf te gronde gaan.

De waarheid zal eeuwig aan zichzelf gelijk blijven.

Richt daarom uw wil op de waarheid.

Op de naderende overwinning zij ons geloof duurzaam gevestigd.

Onze drijfveer zij de waarheid,

die zichzelf gelijk zal blijven in alle wisselvalligheden

van het vergankelijke.

Dan zal zowel nu als straks gelukzaligheid ons deel zijn.

Hazrat Bayazid van Bustam: “ Er komt Liefde….

Uit elke tak, elk blad, elke wortel,

uit elke vrucht, uit elke steen:

Nee – uit alles!”

uit: Het Thomas-Evangelie

Jezus zei:

Ik ben het licht dat boven allen is.

Ik ben het Al.

Het Al is uit mij voortgekomen en het Al is tot mij gekomen.

Kloof een stuk hout en ik ben daar,

til een steen op en jullie zullen mij daar vinden.

Jezus zei:

Als zij die jullie leiden zeggen:

Zie het Koninkrijk is in de Hemel

dan zullen de vogels des hemels jullie voor zijn.

Als zij zeggen: Het is in de Zee,

dan zullen de vissen jullie voor zijn.

Maar het Koninkrijk is binnenin jullie en buiten jullie.

Als jullie jezelf kennen

zullen jullie ook gekend worden

en zullen jullie weten dat jullie zonen van de levende Vader zijn.

Maar als jullie jezelf niet kennen dan zullen jullie in armoede zijn;

dan zijn jullie armoede.

Meester Eckhart:

Het oog waarmee ik God zie,

is hetzelfde oog als waarmee God mij ziet.

Mattheüs 6:28-29

Kijkt naar de leliën in het veld: Hoe ze groeien.

Ze arbeiden noch spinnen.

Toch zeg ik u: Zelf Salomo in al zijn pracht

was niet gekleed als een van hen.

Mohammed:

Wie Zichzelf kent, kent Allah.

De Oepanisjaden:

Zoals het menselijk lichaam is, zo is het Kosmisch lichaam.

Zoals de menselijke geest is, zo is de Kosmische Geest.

Zoals de microkosmos is, zo is de macrokosmos.

Zoals het atoom is, zo is het Universum.

Vreugdevolle vlammen in de dans

uit: de Koran

En aan Allah behoort alles, wat in de hemelen en alles wat op aarde is

en Allah omvat alle dingen.

uit: de Ashtavakra Samhita

In mij, de onmetelijke oceaan, bestaat het onjuiste begrip,

de beeldvoorstelling van het universum

(bestaat de begoocheling, dat er een universum is).

Ik Ben volkomen sereen, zonder vorm.

Slechts hierin(het Zelf) vertoef ik.

Johannes van het Kruis:

Als een man zeker wil zijn van de weg waarover hij gaat,

moet hij zijn ogen sluiten en in het donker wandelen.

Orakel van Delphi: Ken U Zelf

uit:Genesis:

En God zei: “Nu gaan Wij de mens maken, als beeld

van Ons, op Ons gelijkend;

En God schiep de mens als zijn beeld; als het beeld van God schiep hij hem;

mannelijk En vrouwelijk schiep hij hen.

uit:Het Thomas Evangelie

Zijn discipelen zeiden:

“Wanneer zult u aan ons geopenbaard worden

en zullen wij u zien.”

Jezus zei:

“Als jullie je kleren aflegt zonder schaamte,

en dan je kleren opneemt en ze onder je voeten legt

zoals kleine kinderen - en er overheen loopt;

dan zullen jullie de zoon van de levende zien

en zullen jullie niet bevreesd zijn.

Boeddha:

Zit, Rust, Werk.

Alleen met jezelf,

word het nooit moe.

Aan de bosrand,

Leef vreugdevol, zonder verlangen.

“De Helden vrij van hartstocht, van smet ontdaan,

zij overtroffen de tezamen gezeten Goden.”

Mechthilde van Maagdenburg:

Heer God, ik ben nu een naakte ziel,

en Gij hebt alles glorierijk opgesteld;

wij zijn twee in één, wij hebben het doel bereikt,

onsterfelijke vervoering die niet kan sterven.

Het Vuur uit de schenen

Svetasvatara Oepanisjad

Dat is het vuur,

dat is de Zon,

dat is de lucht,

dat is de Maan,

dat is het zuivere,

dat is Brahman,

dat zijn de wateren –

dat is de schepper van alles.

Jij bent vrouw, jij bent man, jij bent de jeugd,

jij bent de maagd, jij bent de oude man,

strompelend op zijn stok.

Eenmaal geboren is jouw gezicht overal.

Jij bent de donkerblauwe vlinder,

jij bent de groene papagaai met rode ogen,

jij bent de donderwolk, de zeeën en de seizoenen,

jij bent zonder begin, jij doordringt alle dingen,

en uit jouw zijn alle wezens geboren.

Kabir:

Subtiel is het pad der liefde!

Er is geen vraag en men laat er niet af van vragen,

men verliest er zichzelf aan Zijn voeten,

men is er verzonken in de vreugden van het zoeken;

gedoken in de diepten der Liefde, als een vis in het Water.

De Waterlelie(Frederik van Eeden)

Ik heb de witte water-lelie lief,

daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon

uitplooit in ’t licht.

Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,

heeft zij het licht gevonden en ontsloot

toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak

en wenscht niet meer…

Jij en de Ene

Hafiz
uit:Verzen uit de schrift van het Hart

Jij en de Ene

Het wordt tijd dat je het beseft:
alles wat je doet,
is gewijd aan de Ene

Waarom neem je het niet aan?
Jij en de Ene sloten een eeuwig verbond.
Al je ideeën over goed en kwaad
waren speelgoed, telramen,
oefeningen
in de rekenkunst.
Je hebt ze niet meer nodig.
Nu kun je leven.
Echt,
waarachtig,
in Liefde.
Hafiz is de goddelijke gezant die je dit bericht komt brengen.
Waarom dan richt je je pijlen nog op jezelf, op de Ene?
Wat in die zoete stem, die je innerlijk verwarmt,
boezemt je angst in?

Het wordt tijd dat heel de wereld het weet:
elke gedachte, elke daad
is gewijd aan de Ene.
Nu is het moment om het te beseffen,
het onmogelijke is waar:
slechts Genade bestaat.

De tijd is rijp om het te beseffen:
alles wat je doet
is gewijd aan de Ene.

la illaha illa'lla hu

Harde noten op zijn zang

Het diepe vocht

zwerft begerig in zoete dromen

de rafelige snoeren

trillen in de wilde wind

onvolgroeide geheugen patronen

schieten de huizenhoge hypotheken leeg

het bloed zucht in de regen

van de grote oceaan

Aan de ketting

De Zon zwijgt in warme stilte

langs de waterkant

De vrucht van Uw schoot

is verwikkeld in een open glimlach

en zingt met de draden van de aarde.

De donkere bron geanalyseerd

in de zuivere wetenschap

een simpele optelsom,

de uitkomst eenzaamheid, de concurrentie.

(de hond aan de ketting)

Het is weer sappelen geblazen

Die gekke dingen stuiteren langs je kop in volle zinnen,

een schreeuw uit het vergroeide duister

hermetisch dichtgetimmerd in vage fluisteringen

apekool in zinkende lofgedichten

de letters op de juist opgeleide plek.

De excrementen worden opgewonden

tot een hemels licht in de aangevreten lucht.

Het hart pompt zure room in groene vergezichten

omdat het zo lekker bekt in het plastic bos van de

tekentafel,

de megalomane paniekstoornis

zwerft in de aangetaste adem van het vooringenomen

punthoofd.

De angstdromen sabbelen hebberig aan haar grote borsten.

Met draden aan de grote moederbol.

Het stof van de sterren in de dans

Waneer de rijzende Zon

is verbonden met de draden

van de wilde wind

en de stroom de plastiek bloemen

streelt, met verwondering in haar dromende

ogen.

De dageraad zal het spoor

van de liefde volgen,

de tijdloze wegen zijn zonder leeftijd,

grenzeloos zonder plaats

de oeroude mystieke zaligheid

compleet en ongedeeld

de elementaire geest

van bewustzijn.

Afgebroken rib

Afdwalen in rauwe gebroken holen
naakte vuisten
pijn beukt op het eeuwige land
de tuin van de Moeder gestolen
de Geliefde
de fletse hardheid
oude verlangens
de creatie het bruidsbed
zilte geuren mengen zich in boventonen
langs de warme golven van haar zijde
(brood en appelwijn)
ondeelbaar wezen

Stroomversnelling

Het is koud tussen de bomen
de takken naakt kristal
ik stoot mijn tenen aan het opgevroren
spoor
de sapstroom wacht in stilte
op de warme adem van de Zon
(klaar wakker in de grenzeloze maat)

De Grote Calculator

Ik ben niet meer zo helder, kun je me nog zien?

Het rubber brandt van de dronken wagen wielen
en blijft hangen aan de rauwe grond.
De platgetreden paden opzichtig volgebouwd,
een schreeuwende reclamefolder
van de polder kruidenier.

Gespleten tongen in de donder,
ijsbreker in de nacht.
De draadloze delen ter ondersteuning
geen rente meer om door te zakken.

Het bandeloze verlangen blijft roken.
rob2009